ရာဇဝင္ထဲမွာ က်ေနာ္ အားအက်ဆံုး မင္းသား တစ္ပါး ရွိပါတယ္..
အဲဒါ မင္းရဲေက်ာ္စြာပါ ..
သူက ဘုရင့္သားမို႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ျဖစ္တဲ့ ေခတ္ထဲမွာ အရည္အခ်င္းေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ သူက ပထမဆံုး ကေလး ေက်းေတာင္ညိဳဘက္ (ရခိုင္ဘက္) ကို စစ္တိုက္သြားေတာ့ သူ႕ကို ဘုရင့္သားဆိုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခန္႔ပါတယ္။ အဲဒီ ေခတ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆိုတာ စစ္ထြက္တဲ့အခါ အႀကီးဆံုး ရာထူးကို ေခၚတာပါ။ အဲဒီခရီးကို သြားတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ စခန္းခ်တိုင္းခ်တိုင္း မင္းရဲေက်ာ္စြာက သူ႔ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ ကစားေလ့ ရွိပါတယ္တဲ့။ အသက္ကလည္း ငယ္ေသးတာကိုးဗ်။ (၁၇) ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ တကယ္ စစ္တိုက္ရမဲ့ ေနရာလည္း ေရာက္ေရာ သူ႕စစ္သူႀကီးေတြက “အရွင္ေလး စစ္ပြဲဆိုတာ ၾကမ္းတမ္းပါတယ္။ အခန္႔မသင့္ရင္ အသက္ကိုပါ ထိခိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ အေသခံၿပီး တိုက္ပါ့မယ္။ အရွင္ေလး ေနာက္ကပဲ လြတ္ရာက ေနေပးပါ” လို႔ ေလွ်ာက္ၾကသတဲ့။ ဒီေတာ့ မင္းရဲေက်ာ္စြာက ဘာျပန္ေျပာလဲ ဆိုရင္ “ငါ့ဖခမည္းေတာ္က ဒီလို ေနာက္ကေနဖို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခန္႔လိုက္တာ မဟုတ္ဘူး၊ ငါကုိယ္တိုင္ တိုက္မယ္” ဆိုၿပီး ဆင္စီးၿပီး ေရွ႕ဆံုးကေန တိုက္ပါသတဲ့။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အားက်ဖို႔ ေကာင္းလိုက္သလဲဗ်ာ။ တကယ္ဆိုရင္ ဘုရင့္သားပဲ ၊ အခ်ိန္တန္ရင္ နန္းစည္းစိမ္က အလိုလို သူ႕လက္ထဲ ေရာက္လာမွာပဲဗ်ာ..။ စစ္ပြဲမွာ မတိုက္ပဲ ေနာက္ကေနေတာ့ေရာ သူ႔ ဘယ္သူက ဘာေျပာမွာမို႔တံုး ..။ ဒါေပမဲ့ မင္းရဲေက်ာ္စြာက အဲလို မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ သူကိုယ္တိုင္ ေရွ႕ဆံုးကေနၿပီး တိုက္ခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ေနာက္ဆံုး တိုက္ပြဲမွာ က်ေနာ္ အားက်တာ တစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။ သူက အဲဒီေန႔က ေတာ္ေတာ္ မူးေနတယ္ ေျပာပါတယ္။ မူးမူးနဲ႔ မြန္ေတြဘက္က ပရိယာယ္ ဆင္လာတာကို သတိမထားမိပဲ ထြက္တိုက္ပါသတဲ့။ အဲဒီမွာ ရာဇဓိရာဇ္ရဲ႕ မြန္ဘက္က (တပ္ေလးတပ္ ထင္ပါတယ္) နဲ႕ ပထမဆံုးေတြ႕တယ္တဲ့။ သူက ေမးတယ္ .. ဒါဘယ္သူ႔တပ္လဲေပါ့ .. ဒီေတာ့ မြန္ဘက္ကလည္း ဘယ္သူ႔တပ္ပါလို႔ ေျဖၾကတယ္တဲ့.. သူက ရာဇဓိရာဇ္ရဲ႕ သားေတြဥိးစီးတဲ့ တပ္ေတြကို ပထမဆံုး ေတြ႕တာပါ ။ ဒါေပမဲ့ ငါနဲ႔ တိုက္ဖက္မဟုတ္ ဆိုၿပီးေတာ့ မတိုက္ပဲ အဲဒီတပ္ေတြကို ေဖာက္ထြက္ပါတယ္တဲ့ .. ၿပီးမွ ရာဇဓိရာဇ္နဲ႔ ေတြ႕ေတာ့ သူ႔ဆင္ႀကီး (ငခ်စ္ခိုင္ထင္ပါတယ္) က လွံခ်က္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ထိထားၿပီးပါပီ။ အဲဒီမွာ ရာဇဓိရာဇ္ရဲ႕ အဖမ္းကို ခံရပါေတာ့တယ္။
ေနာက္အားက်တာတစ္ခုက သူ႕ကို ရာဇဓိရာဇ္က ဖမ္းမိၿပီးေတာ့ ဒဏ္ရာကို ေဆးကုေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းရဲေက်ာ္စြာက အကုမခံပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး မင္းသား ငါ့ဆီမွာေနရင္ အိမ္ေရွ႕ရာထူး ေပးမယ္၊ ျပန္ခ်င္ရင္လဲ ျပန္ခြင့္ေပးမယ္ဆိုတာကို လက္မခံပဲ အေသပဲ ခံသြားပါတယ္၊ ရန္သူ႔လက္မွာ အသက္ရွင္တာထက္ ေသတာက ျမတ္တယ္ဆိုတာ ျပသြားတာပါ။
ခုေခတ္လူေတြ နမူနာ ယူၾကဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။
No comments:
Post a Comment